ارتباط امام حسین(ع) با امام زمان(عج)

حسین و مهدی (علیهما السلام)

این دو امام بزرگوار، ارتباط بسیار نزدیکی با هم دارند که به برخی از آن ها اشاره می کنیم :

مهدی(ع)، فرزند حسین(ع)(۱) و خونخواه اوست.(۲) نخستین کلامش، یاد حسین است.(۳) شعار او، فریاد خونخواهی حسین(ع) است.(۴)

در القاب«ثارالله»،«وترالموتور»و«طرید الشرید»هردو شریکند.(۵)با فضیلت ترین اعمال شب ولادت حضرت مهدی(ع)، زیارت امام حسین(ع) است.(۶) امام حسین(ع) از مکه به کوفه رفت و حضرت مهدی(ع) نیز از مکه به کوفه خواهد رفت و مقر حکومت خود را در کوفه قرار خواهد داد.(۷) فرشته هایی که به یاری حسین(ع) آمدند، از یاوران حضرت مهدی(ع) هستند(۸) و امام حسین(ع) در عصر ظهور حضرت مهدی(ع)، نخستین کسی است که رجعت می کند.(۹)

هر دو امام در هدف مشترکند. امام باقر(ع) می فرماید:«هنگامی که قائم قیام کند، هر آینه باطل از بین می رود»(۱۰) و هدف امام حسین(ع) نیز در زیارت اربعین آمده است:«خون خود را تقدیم تو کرد، تا انسانها را از نادانی و گمراهی رهایی بخشد».(۱۱)

زمانه آن دو در انحراف فکری، فساد اجتماعی، رواج بی دینی و بدعت در سطح جهانی، مشابه یکدیگر است. یاران هر دو، از معرفت، محبت و اطاعت نسبت به امام خود برخوردارند.(۱۲) هر دو سازش ناپذیرند. امام حسین(ع) در رد درخواست یزید با بیعت، با قاطعیت می گوید:«مثلی لا یبایع مثله».(۱۳) حضرت مهدی(ع) نیز با هیچ کس سر سازش ندارد، امام باقر و صادق(ع) می فرمایند:«او فقط شمشیر را می شناسد(۱۴) و دشمنان خدا را می کشد تا خدا راضی گردد. نسبت به شهادت حسین(ع) (۱۵) و غیبت و ظهور حضرت مهدی(ع)(۱۶) پیشگویی شده است. زیارت ناحیه مقدسه، سوگنامه امام زمان(ع) در رثای حسین(ع) است.(۱۷)

منابع :

۱- منتخب الاثر،ص۱۴۰-۱۳۹و۲۵۶-۲۵۴.                   ۲- بحارالانوار،ج۱۰،ص۱۵۰.

۳- الزام الناصب،ج۲، ص۲۸۲.                              ۴- نجم الثاقب، ص۴۶۹.

۵- کمال الدین، ج۱، ص۳۱۸؛ مفاتیح الجنان، زیارت صاحب الامر.

۶- مفاتیح الجنان، اعمال شب نیمه شعبان.            ۷- بحارالانوار،ج۵۲،ص۲۲۵.

۸- بحارالانوار،ج۵۲،ص۲۸۵.                                  ۹- بحارالانوار،ج۵۳،ص۶۲.

۱۰- کافی، ج۸، ص۲۷۸.                                     ۱۱- مفاتیح الجنان، زیارت اربعین.

۱۲- بحارالانوار،ج۵۲،ص۳۰۸و۳۸۶.                          ۱۳- بحارالانوار،ج۴۴،ص۳۲۵.

۱۴- کمال الدین، ج۱، ص۳۳۱.                             ۱۴- غیبه طوسی، ص۳۲.

۱۵- بحارالانوار،ج۴۱،ص۲۹۵.                               ۱۶- منتخب الاثر،ص۶۲۹.

۱۷- بحارالانوار،ج۹۸،ص۲۶۹.

پاسخی بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *