خسف بیداء

«خَسف» به معنای فرو رفتن و پنهان شدن است.(۱) و «بیداء» نام سرزمینی است میان مکه و مدینه. ظاهراً منظور از «خسف بیداء» آن است که سفیانی ، با لشکری عظیم به قصد جنگ با مهدی (عج) عازم مکه می شود ، در میان مکه و مدینه و در محلی که به سرزمین «بیداء» معروف است ، به گونه معجزه به امر خداوند در دل زمین فرو می روند.(۲) این حادثه از نشانه های حتمی ظهور بیان شده است.

حضرت علی(ع) می فرمایند :« مردی از خاندان من ، در سرزمین حرم قیام می کند ، چون خبر ظهور وی به سفیانی می رسد ، وی سپاهی از لشکریان خود را برای جنگ، به سوی او می فرستد، ولی سپاه مهدی آنان را شکست می دهد، آن گاه خود سفیانی با لشکریان همراه، به جنگ وی می روند و چون از سرزمین بیداء می گذرند، در زمین فرو می روند و جز یک نفر، که خبر آنان را می آورد، همگی هلاک می شوند.»(۳) گرچه حادثه «خسف» در منطقه «بیداء» و در مورد لشکر سفیانی واقع می شود، ولی در برخی روایات، غیر از خسف در بیداء ، از خسف در مشرق و خسف در مغرب نیز یاد شده است،(۴) و این نشان آن است که در سایر نقاط زمین نیز چنین حوادثی رخ می دهد  و به امر خداوند، دشمنان مهدی (عج) بدین وسیله نابود می گردند.(۴)

پاسخی بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *